Honden en kinderen

Vaak worden honden aangeschaft omdat ze leuk en plezierig gezelschap zijn voor kinderen. Dit kan zeker het geval zijn; kinderen en honden kunnen de beste maatjes worden. Ouders moeten zich echter realiseren dat de nieuwigheid van de hond er snel af kan gaan. Kinderen vinden het dan vaak leuker om met vriendjes buiten te spelen dan de hond uit te laten. Bovendien communiceren kinderen en honden op een heel andere manier, wat problemen kan veroorzaken. De verantwoordelijkheid hiervoor ligt natuurlijk bij de ouders.

Hoe communiceren honden

In andere blogs gaan we uitgebreid in op de communicatiesignalen van honden. Deze signalen kunnen zich uiten in hun houding en andere gedragingen. Als het voor volwassenen al lastig is om deze communicatie te zien en te begrijpen, is het voor kinderen nog moeilijker. Om communicatieproblemen tussen kinderen en honden te voorkomen, is het belangrijk dat ze goed begeleid worden.

Kruipende kinderen

Kruipende kinderen ontdekken de wereld, net als jonge hondjes. Voor hen is een hond niet anders dan een teddybeer. Stel je voor dat de hond lekker in zijn mand ligt en het kind dit ziet. Het kind kruipt ernaartoe, waardoor het voor de hond klein lijkt. De hond heeft geen zin in contact en gromt. Voor het kind maakt dit de hond juist interessanter, want hij maakt geluid. Het kind kruipt verder. De hond laat zijn tanden zien, wat voor nog meer plezier zorgt bij het kind. Het kind probeert vervolgens of de oren wel vastzitten of hoe ver zijn vingertjes in de neus van de hond kunnen komen. De hond bijt. Het vervelende is dat kinderen in deze situaties vaak met hun gezicht op bijthoogte zitten. Dit betekent niet dat de hond vals is geworden of dat het kind een pestkop is. De ouders hadden moeten ingrijpen in een situatie waarin onbegrip de basis was voor het probleem.

Honden geven vaak eerst stresssignalen voordat ze laten merken dat ze zich ongemakkelijk voelen. Belangrijke stresssignalen zijn bijvoorbeeld het in- en uitgaan van de tong, gapen of wegkijken. In het bovenstaande geval liet de hond na de stresssignalen zijn tanden zien en gromde toen daarop niet werd gereageerd. Hiermee gaf de hond aan dat hij niet wilde dat het kind hem aanraakte. Hij vond de situatie niet prettig en kon zich niet anders uiten.

Kinderen vanaf ca. 12 jaar

Betrek kinderen bij de opvoeding van de hond. Laat hen, onder toezicht van de ouders, oefeningen doen. Zo leert de hond dat kinderen kunnen samenwerken en dat ze samen veel plezier kunnen hebben. Als de hond een keer geen zin heeft, forceer het dan niet. Leg het kind uit dat hij moet stoppen en wacht op een beter moment wanneer de hond wel in de stemming is.

Kinderen jonger dan 12 jaar

Bij kinderen jonger dan 12 jaar is het gevoeliger. Dit ligt vaak niet aan de hond, maar aan het beperkte begrip van het kind over hoe honden werken. Kinderen op die leeftijd kopiëren vaak gedrag van ouders of leraren, wat niet altijd aansluit bij de belevingswereld van de hond. Dit kan leiden tot miscommunicatie, waar zowel het kind als de hond de dupe van kunnen worden. Zorg daarom altijd voor begeleiding wanneer ze samen zijn. En misschien wel het belangrijkste: dwing de hond niet tot iets dat hij niet wil. Respecteer de signalen die de hond geeft.

Gewillig oor

Als de hond goed is opgevoed en de kinderen op de juiste manier bij de opvoeding zijn betrokken, kunnen honden en kinderen inderdaad de beste maatjes worden. Het is geweldig om te zien hoe ze samen kunnen spelen. Balletjes gooien, verstoppertje spelen, knuffelen en ravotten zijn allemaal mogelijk. En als de kinderen in de puberteit komen, is een hond altijd een gewillig oor.